گزیده ای از ابیات عاشقانه حافظ و سعدی

به گزارش بلاگ پو، خبرنگارانـ عشق در شعر و ادبیات ما همیشه نقش درخشانی داشته است. بسیاری از شعرای کلاسیک و معاصر ایرانی در کنار سایر مضامین شعری به مضامین عاشقانه هم پرداخته اند تا جایی که می توان گفت یکی از شاهکار های ادبیات فارسی اشعار غنایی است که در غزل به اوج خود رسید.

گزیده ای از ابیات عاشقانه حافظ و سعدی

در این مطلب کوشیده ایم تا گزیده ای از ابیات زیبا و عاشقانه دو شاعر پر آوازه ایرانی؛ حافظ و سعدی شیرازی را گردآوری کنیم که در ادامه این مطلب تقدیم شما کاربران گرامی خواهد شد.

حافظ:

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم

لطف ها می کنی ای خاک درت تاج سرم

********

رواق منظر چشم من آشیانه توست

کرم نما و فرودآ که خانه، خانه توست

********

صبا! به لطف بگو آن غزال رعنا را

که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را

********

شیدا از آن شدم که نگارم چو ماه نو

ابرو نمود و جلوه گری کرد و رو بِبَست

********

شاه نشین چشم من تکیه گه خیال توست

جای دعاست شاه من! بی تو مباد جای تو

********

خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

گشاد کار من اندر کرشمه های تو بست

********

دل من در هوس روی تو ای مونس جان

خاک راهیست که در دست نسیم افتاده است

********

یک قصه بیش نیست غم عشق و زین عجب

کز هر زبان که می شنوم نامکرر است

********

حاشا که من از جور وجفای تو بنالم

بیداد لطیفان همه لطف است و کرامت

********

ای غایب از نظر که شدی همنشین دل

می گویمت دعا و ثنا می فرستمت

********

خواهم که پیش میرمت ای بی وفا طبیب

بیمار بازپرس که در انتظارمت

********

هرچند بردی آبم روی از درت نتابم

جور از حبیب خوش تر کز مدعی رعایت

********

خوش خرامان می روی چشم بد از روی تو دور

دارم اندر سر خیال آنکه در پا میرمت

********

من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی حاصل

من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت

********

آنچنان مهر توام در دل و جان جای گرفت

که اگر سر برود از دل و از جان نرود

********

گر نثار قدم یار گرامی نکنم

گوهر جان به چه کار دگرم باز آید

********

حریف عشق تو بودم چو ماه نو بودی

کنون که ماه تمامی نظر دریغ مدار

********

بازآی و دل تنگ مرا مونس جان باش

وین سوخته را محرم اسرار نهان باش

دل و دینم، دل و دینم ببردست

بر و دوشش بر و دوشش بر و دوش

********

هزار دشمنم ار می نمایند قصد هلاک

گَرَم تو دوستی و از دشمنان ندارم باک

مرا امید وصال تو زنده می دارد

وگرنه هردمم از حجر توست بیم هلاک

********

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم

ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم

********

نامم ز کارخانه عشاق محو باد

گر جز محبت تو بود شغل دیگرم

********

آن موقع کآرزوی تماشا جانم باشد

در نظر نقش رخ خوب تو تصویر کنم

********

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

********

من از دست غمت مشکل بَرَم جان

ولی دل را تو آسان بردی از من

********

آرام و خواب خلق دنیا را سبب تویی

زان شد کنار دیده و دل تکیه گاه تو

********

به عشق روی تو روزی که از دنیا بروم

ز تربتم بدمد سرخ گل به جای گیاه

********

پیش بالای تو میرم چه به صلح و چه به جنگ

چون بهر حال برازنده ناز آمده ای

********

از من جدا مشو که توام نور دیده ای

آرام جان و مونس قلب رمیده ای

********

آن دم که با تو باشم یک سال هست روزی

دانم که بی تو باشم یک لحظه هست سالی

********

جان می دهم از حسرت ملاقات تو چون صبح

باشد که چو خورشید درخشان بدرآئی

سعدی:

دگران، چون بروند از نظر از دل بروند

تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی

********

نظر از تو بر نگیرم همه عمر تا بمیرم

که تو در دلم نشستی و سر مُقام داری

********

گفتم اگر نبینمت، مهر فرامُشم گردد

می روی و مقابلی، غایب و در تصوری

********

آخر قصد من تویی، غایت جهد و آرزو

تا نرسم، ز دامنت دست امید نگسلم

********

مرا به هیچ بدادی و من هنوز برآنم

که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

********

من چشم ازو چگونه توانم نگاه داشت

کاول نظر به تماشا او دیده ور شدم

********

اگرچه مهر بریدی و عهد بشکستی

هنوز بر سر پیمان و عهد و سوگندم

********

من از آن روز که در بند توام آزادم

پادشاهم که به دست تو اسیر افتادم

********

رفتی و نمی شوی فراموش

می آیی و می روم من از هوش

********

عمر من است زلف تو، بو که دراز بینمش

جان من است لعل تو، بو که به لب رسانمش

کاش که در قیامتش بار دگر بدیدمی

کانچه گناه او بوَد، من بکشم غرامتش

********

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن

من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود

********

حیف آیدم که پای همی بر زمین نهی

کاین پای لایق است که بر چشم ما رود

********

کسی که روی تو دیده ست حال من داند

که هر که دل به تو پرداخت صبر نتواند

********

از تو دل برنَکنَم تا دل و جانم باشد

می برم جور تو تا وسع و توانم باشد

********

من همه عمر برآنم که دعاگوی تو باشم

گر تو خواهی که نباشم، تن من بعضی جانت

********

جان و تنم ای دوست فدای تن و جانت

مویی نفروشم به همه ملک دنیات

********

به جمال تو که ملاقات ز من باز مگیر

که مرا طاقت ناتماشا ملاقات تو نیست

********

هزار نوبت اگر خاطرم بشورانی

از این طرف که منم همچنان صفایی هست

********

بازآ که در فراق تو چشم امیدوار

چون گوش روزه دار بر الله اکبر است

********

فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست

بیا و بر دل من بین که کوه الوند است

********

با من هزار نوبت اگر دشمنی کنی

ای دوست همچنان دل من مهربان توست

********

چنان به موی تو آشفته ام، به بوی تو مست

که نیستم خبر از هرچه در دو عالم هست

********

خُنُک آن درد که یارم به عیادت به سر آید

دردمندان به چنین درد نخواهند دوا را

********

سعدی چو جورش می بری، نزدیک او دیگر مرو

ای بی بصر من می روم؟ او می کشد قلاب را

********

تا عهد تو در بستم، عهد همه بشکستم

بعد از تو روا باشد، نقض همه پیمان ها

********

خیال در همه عالم برفت و باز آمد

که از حضور تو خوش تر ندید جایی را

********

خرم آن روز که بازآیی و سعدی گوید:

آمدی؟ وه که چه مشتاق و پریشان بودم

کشتی کروز: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس

چین: چین: سفر به کشور پهناور و باستانی، پکن، شانگهای ،گوانجو و هانگزو

بلاگ پو: بلاگ پو: سیستم مدیریت محتوای قدرتمند

منبع: فرارو
انتشار: 14 مهر 1400 بروزرسانی: 14 مهر 1400 گردآورنده: blogpo.ir شناسه مطلب: 51050

به "گزیده ای از ابیات عاشقانه حافظ و سعدی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "گزیده ای از ابیات عاشقانه حافظ و سعدی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید